Campinglife in Jervis Bay!

Hi mates!! Hoe is het met jullie?! Ik hoop goed! Hier nog steeds alles goed! Vandaag precies nog 1 month to go, already 3 months down.

Zoals jullie misschien in het vorige verslag (Melbourne it is!) hebben gelezen, hadden Mirjam, Nicole, Loes en ik met een toga-party een campervan gewonnen voor vijf dagen lang.
Eerst was er veel twijfel of we de campervan op zouden halen, hij is namelijk maar geschikt voor 2 personen. Maargoed, wat dan? Loten? 2 aan 2? Een dagje weg? We zagen het al niet meer zitten. Maar tegen het einde van de week stonden we er alle vier achter om gewoon met z’n vieren in die 2 persoon camper weg te gaan. We waren ons bewust van de nodige risico’s van dien.

We hadden de camper gewonnen voor 5 dagen. En aangezien we voor Melbourne allemaal al 2 of 3 dagen vrij hebben moeten vragen en ik dat weekend daarvoor ook al naar de Gold Coast was geweest, vonden we het teveel van het goede om weer vrij te vragen. Ook al hadden we het waarschijnlijk wel gekregen. Dus besloten we zaterdag en zondag weg te gaan. Bestemming: Jervis Bay. Dit kwam ook wel goed uit, konden we vrijdag weer een keer het stapavondje uit het huis mee maken (toch mis ik het stappen in mien stad).

Omdat de campervan dus maar voor 2 personen was, leek het ons ook wel handig om maar 2 personen de campervan op te laten halen. Mirjam en Nicole; zij waren degene die ook zouden rijden (ik zag het niet zo zitten). Ondertussen deden Loes en ik vast boodschappen voor het hele weekend. Om een uurtje om 12 waren we startklaar. We arriveerden tegen het einde van de middag, het duurt best erg lang om Sydney uit te komen door de vele stoplichten. Maar de muziek zoals best of Marco Borsato, Guus Meeuwis, Blof en de Skihut zorgden voor veel plezier in de auto. We hebben aldoor overigens dikke lol in de auto. We maken aldoor grapjes over elkaars afkomst. Zo ben ik de Noordeling uit Grunn, is Nicole onze twentenaar uit t Oosten ;) (vooral van Jongeleu en Oale grond ofzo napraten blijft favoriet), Mirjam onze Zeeuwse vrouw uit ‘t zuiden en Loes onze westeling uit Rotterdam!

Na een aantal stops arriveerden we op plek van bestemming. We besloten te overnachten in het National Park van Jervis Bay op een camping. Geen camping zoals wij die kennen met een receptie, animatie, cafetaria etc. Maar gewoon met een toiletgebouw. Ongeveer 4 km voor de camping rijd je het national park in, daar kun je betalen! En als je na 4-en bent kun je gewoon een plekje uitzoeken en de volgende morgen betalen. Aangezien de camping vol stond, stonden we op een parkeerplaats. De camping lag aan zee, daar hebben we ons eerst een aantal uurtjes vermaakt. Momenten vol bezinning aan die prachtige stranden. We hadden een flesje rose mee en gezellig gekletst. Rond half 9 zijn we gaan koken. Heerlijk primitief. De jarenlange campingervaring met onze ouders kwam zeer goed van pas. Loes daarentegen moest er maar een beetje aan wennen dat kamperen ;) (‘moet ik een wc-rol mee? Hoe moet ik die dan vasthouden?’). We sneden de groenten in het toiletgebouw omdat er geen verlichting op de camping was. Rond half 10 aten we heerlijke pasta met salade en stokbrood. We trokken nog een flesje open, hebben gezellig gekletst en maakten ons vervolgens klaar om op bed te gaan. Nou was dat slapen ook nogal een chaos. Loes sliep op de bijrijders stoel, Mirjam, Nicole en ik met z’n 3en op de achterbank die je uit kon klappen tot ‘tweepersoons’ bed. Eerst hebben we nog een dvd-tje gekeken. Ja onze campervan was luxe uitgerust. De volgende dag begonnen we fris en fruitig rond een uurtje of 9. Na een ontbijt, de afwas en het wassen gingen we op reis naar het volgende strand. Die reis was mijn beurt om te rijden. Het ging me nog best goed af. Er zat een automaat in de auto, wat ik nog nooit gereden had en ook het links rijden viel best te doen. En gelukkig met behulp van de meiden die ook alert opletten wanneer iemand aan het rijden is! We reden als eerst naar Greenpatch Beach, een bekend strand om voornamelijk de vele kangaroes die op het strand rondlopen. Helaas hebben we die niet gespot maar wel veel andere wildlife. Het strand was werkelijk prachtig en het water zo ongelooflijk blauw! We hebben hier heerlijk gelegen en allemaal gelezen in de vele Yes tijdschriften die pap en mam voor me opgestuurd hadden.

In heel Australie wonen ongeveer 21 miljoen mensen. Nederland telt 16.5 miljoen inwoners. Bizar is het contrast. Australie is bijna net zo groot als heel Europa. Wanneer je buiten de grote steden komt (Sydney 3,7 milj inwoners, Melbourne 3,4 milj inwoners, Perth, Darwin etc) zijn de mogelijkheden ook al snel beperkt. In Nederland wonen 398 mensen per vierkante kilometer, contrastrerend met Australie: 2.7 per vierkante kilometer. Uitgezonderd van grote toeristische hotspots. Het enige wat in Jervis Bay te vinden (na lang zoeken) was was een mini supermarktje/souvenirsshop waar je voor belachelijke prijzen zakjes chips kunt kopen die overdatum zijn. Buiten de steden om is het echt een beetje country life.

Later in de middag zijn we doorgegaan naar Hyams Beach. Volgens de Australiers het witste strand ter wereld. Wanneer je ‘Witste strand ter wereld’ op Googlte intikt krijg je veel hits die dit gerucht bevestigen, maar dat zijn ook alleen maar waarbenjij.nu’s en andere weblogs van reizigers. Zo wordt het strand van Whitsunday Islands ook het witste ter wereld genoemd. Dus volgens mij een typerend Australisch fabeltje! Het was er wel bijzonder mooi! Omdat het wat bewolkter was geworden zijn we een stukje gaan lopen en hebben we schelpjes gezocht (hele mooie). Daarna was het weer tijd om in onze groen-paars gekleurde campervan terug te rijden naar Sydney! Heerlijk ritje, waarin we weer helemaal uit ons dak gingen met apresskimuziek, Blof en Marco. Rond half 10 arriveerden we weer in het Stagehuis! Weer op naar de maandag!

Afgelopen week zijn we begonnen met ons kookgroepje een nieuw leven in te blazen. Hij bestond uit Mirjam, Loes, Ellen, Lizanne, Jos, Amarelle, Tinda en ik. Het was af en toe een beetje saai, de regels werden vergeten en aan tafel werd nauwelijks gesproken. We zijn nu weer terug met 10 man, Nicole en Merian zijn er vanaf deze week volledig bij! Ook in de avonden blijft het nu lekker warm, dus kunnen we lekker lang buiten natafelen. Aanstaande donderdag gaan we gezellig met z’n allen voor vijf dollar pizza eten bij de Cargo aan Darling Harbour!

Vorige week heb ik de schrik van mijn leven gezien, een megagrote spin! Nu hoor ik jullie denken, ‘zeker zo’n minidingetje’, maar zo’n spin heb je nog nooit van je leven gezien! Je hebt hier echt de grootste en gevaarlijkste spinnen ter wereld! Het was op stage! Zelfs Lee was bang, maar chick Rebecca (student, werkt 1 ochtend in de week op customer service) durfde m wel met papier en potje op te pakken om hem buiten vrij te laten! De volgende uren was ik nog steeds zwaar onder de indruk en van mijn apropos! Het was een ‘pain in the ass’ – een veelgebruikte zin hier. Voornamelijk wanneer er een klant belt met een klacht is het eerst wat Mary zegt nadat ze ophangt: ‘Oh she’s a pain in the ass!’.

Gister was de beroemde Melbourne Cup! Een grote feestdag in de staat Victoria en omstreken! In Melbourne is het een public holiday, voor iedereen een dag vrij. In Sydney krijgen de meeste mensen in de namiddag vrij. Miljoenen dollars worden uitgegeven aan het gokken op het winnende paard. Fastflowers was uitgenodigd door Paypal om de races te bekijken in het Sydney Convention Center aan Darling Harbour, samen met andere relaties. Ik ging samen met Lee en Mary. We hadden ons netjes opgetut en een jurkje aangetrokken. Helaas niet van die mooie veren in ons haren zoals iedereen hier heeft. De middag was gezellig! Mary en ik vermaakten ons zeer goed. Voornamelijk met de hapjes. Toen ik voor het eerst een hapje van een echte Australische meatpie nam, bleek er geen meat in te zitten, maar Emu (soort struisvogel). Gelukkig kon ik het snel wegspoelen met de gratis champagne. Om drie uur begonnen dan eindelijk DE races. In totaal duurde de race 3 minuten (!), dat is waar die he-le dag omdraait. Ongelooflijk! Paard ‘Shocking’ had gewonnen! Daarna ging iedereen weer vrolijk door met drinken, dat is eigenlijk waar die hele Melbourne Cup opneerkomt: een groot zuipfestijn!

De thermometer bereikte gisteren overigens de temperatuur van 39 graden. En als de Australische zomers er zo uitzien, ben ik erg blij dat ik vertrek begin december (1 december begint de zomer officieel). Het was zo ongelooflijk warm! ’s Avonds koelde het ook niet af, rond half 9 was het nog 33 graden. Om half 11 reikte de temperatuur eindelijk onder de 30 graden: 29 graden. Het was een erg warme nacht. Toen ik wakker werd regende het en was het 20 graden. In Australie kunnen in 1 week alle weerstypen voorbij komen, heel bizar. Met de zon is het hier ontzettend oppassen. Door een gat in de ozonlaag is de zonkracht hier veel hoger. De zonkracht kan waarden van veertien of vijftien halen, waar zeven of acht al als zeer hoog in Nederland beschouwd wordt. Je merkt het ook gelijk dat je je hier altijd in moet smeren! Zelfs als het bewolkt is, is de kans op verbranden nog groot.

Vanavond ga ik naar een function, soort lezing, van management van Microsoft Australia. Helaas zijn zowel Lee als Jonathan verhinderd waardoor ik alleen ga. Ik zie er vandaag dan ook typisch Australisch uit. Een zwart jurkje met daaronder mijn slippers. In de trein draagt een groot deel van de vrouwen sportschoenen onder mantelpakjes, om hun voeten een beetje te sparen. Vlak voor ze het kantoor binnenstappen, worden de thongs vervangen voor high heels.

Ik vind het lief hoe ik van mensen ook af en toe wat nieuws toegestuurd krijg! Aan m’n algemene ontwikkeling denk ik wel hoor. Ik kijk dagelijks eventjes op www.nu.nl, waar ik vandaag het schrikbarende bericht las dat Johnny Heitinga gaat trouwen volgend jaar! Jammer, jammer! En ook lees ik dagelijks natuurlijk de nieuwsbrief van RTV Noord. Die kan ik niet missen ;).

Inmiddels heb ik nog maar een maand te gaan (4 weken en 2dagen of 31 dagen) en ook al weetje dat aan alles weer een einde komt, voelt het gek. Het besef dat ik aan de andere kant van de wereld leef en woon nu, is er ook maar zelden. Ik denk dat als ik thuis ben en straks naar mn globe staar en na Nederland Australie opzoek ik me doodschrik. Met nog twee weken stage en twee weken reizen te gaan, ga ik ontzettend genieten! Natuurlijk kijk ik er naar uit om familie en vrienden weer te zien, maar wat zal ik mijn leventje hier missen! Het uitzicht vanuit m’n kamer, de mensen, m’n collega’s, m’n kookgroepje, Darling Harbour, het gekke accent, de lekkere juices, de gezelligheid in huis, het leven vanuit m’n koffer haha, het reizen van en naar stage, het heerlijke weer, de geweldige stranden, de foodcourts, de vriendelijkheid. Kortom gewoon alles ga ik missen!

Ik heb inmiddels 55 kaartjes ontvangen! Hart verwarmend zoveel lieve teksten! Een record is gevestigd! Zie de foto’s en zoek de jouwe! Hihi. De foto dateert van afgelopen zondag! Heb inmiddels alweer veel lieve kaarten binnengekregen, op de foto nog niet te zien, maar al wel aan mijn muur geplakt! Bedankt allemaal!

See you mates!
Much love,
Marit

Foto’s:
www.picasaweb.google.nl/Marit.van.Bruggen