Geen warm welkom!

Bonjour messieurs et mademoiselle!

Jaaa een nieuw reisbericht!!! Niet vanuit Australië, maar vanuit het zonnige zuiden van Frankrijk!

Maandagmiddag rond het middaguur zwaaiden pap en mam mij uit op Rotterdam Airport. De vlucht was een zucht vergeleken met m’n laatste vlucht. De busrit vanaf het vliegveld van Nice naar Juan Les Pins ging wat minder helaas. Het was voornamelijk onze over bepakte bagage die de problemen veroorzaakten. Ook was dit gelijk een kennismaking met het Franse openbaar vervoer. Het kaartje kostte dan maar 1 euro; de busrit van Nice Airport naar Juan Les Pins duurde bijna twee uur. De chauffeurs houden zich hier niet zo strikt aan de tijdschema’s, alles op z’n Franse tijd. Nou kan je dit niet vergelijken met de Australische ‘no worries’ mentaliteit, maar meer met een veelvuldig vloekende chagrijn van een chauffeur. We zouden de eerste dagen verblijven in Juan Les Pins. Nicole had telefonisch contact gehad met de eigenaar van het appartementencomplex en hij zei dat alles goed was. Een Francaise stuurde ons er bij de verkeerde stop uit waardoor we met al onze bagage nog een half uur moesten lopen. Gelukkig was een jonge Fransman zo aardig om aan te bieden zijn auto eventjes op te halen en ons naar plek van bestemming te brengen. Eenmaal aangekomen bij het appartementencomplex was alles leeg en donker en de hekken zwaar vergrendeld, het desbetreffende appartement bleek niet meer te bestaan. Stress! Gelukkig zag ik om de hoek nog een klein hotelletje. Tegen een redelijke prijs konden we daar de eerste nacht verblijven. De volgende dag hebben we ons bagage laten staan met de bedoeling het later op te halen ivm het meesjouwen. Die dag zijn we als eerste naar school gegaan, de bedoeling was dat we een vrouw zouden opzoeken die helpt met het zoeken van woonruimte. Na heel lang wachten tot de Franse lunchtijd voorbij is (12.-15.) konden we bij haar terecht. Ze gaf ons niet meer informatie dan we al wisten. Die hele middag hebben we verder besteed aan het zoeken van woonruimte. Omdat dit nog niet tot succes leidde, besloten we nog één nachtje in het hotel te slapen. Om 20.00 moesten we terug zijn bij het hotel voor onze bagage. Door vertraging van de trein terug naar Juan les Pins, kwamen we iets over achten bij het hotel aan. Er was niemand aanwezig. We besloten de vrouw even op te bellen om te vragen waar ze was en dat we graag nog een nachtje wilden blijven slapen. De vrouw vertelde ons (in half Frans/Engels) dat we te laat waren en ons bagage om 8 uur de volgende ochtend op konden halen. Haar onverschillige toon maakte ons nog woester. Er zat niets anders op dan een andere slaapplek te zoeken voor de nacht. Ik had toevallig nog een hotel onthouden vlakbij. Gelukkig konden we daar overnachten (nog goedkoper ook), maar we hadden geen spullen, alleen onze handtas. De volgende ochtend om zeven uur opgestaan om ons bagage op te halen. Gelukkig was de vrouw in kwestie zelf niet aanwezig, maar een man die wel vriendelijk was en Engels praatte. Onze bagage snel in ons nieuwe hotel neergezet en als een speer onderweg naar school voor onze eerste schooldag. Die verliep vlot. De school is leuk en gezellig en het is goed geregeld. De meeste exchange students komen uit Amerika. We moeten ons daar nog een beetje tussenproppen, want ze voelen zich voornamelijk erg verbonden als Amerikanen onder elkaar. Overdrijven zijn ze dan ook goed in. Daarnaast nog een aantal Scandinaviër en Chinezen. De lessen volgen we samen met de Fransen.

We waren tijdig klaar en zijn weer terug naar Antibes gegaan opzoek naar woonruimte. Het was nogal vermoeiend om aldoor met bagage te zeulen en naar andere slaapplekken. Uiteindelijk, na een hele grote zoektocht, kwamen we terecht bij Place De Gaulle. Een studio midden in het centrum van (nieuw) Antibes. We hebben de jonge Fransman weer opgebeld en hij heeft ons weer per auto vervoerd naar ons nieuwe onderkomen. Het is een voormalig hotel uit 1902 en werkelijk een prachtig gebouw. Alleen ons appartement is heel klein. De prijs/kwaliteit verhouding is hier werkelijk bespottelijk, we betalen een vermogen voor een studio van 20m2 die we samen delen. Inmiddels hebben we een nieuw appartement op het oog met een oppervlakte van 70m2. Het is nog even afwachten of we een studenten huurtoeslag kunnen ontvangen van de Franse overheid. Als dat zo is, gaan we per 1 februari dat appartement betrekken. Het is een kleine tien minuten lopen van ons huidige studio. (jullie zijn allemaal welkom :-))

Verdere opmerkelijke gebeurtenissen zijn toch wel de Fransozen. Vooral de oudere garde zijn echte stijfkoppen! Ik denk dat ze in de winterperiode graag hun area eens voor zich zelf willen houden ipv het te delen met de miljoenen toeristen. Je ziet veel gesloten restaurants in deze winterperiode. Ook grappig om te weten is dat we op school tussen de middag warm eten. Een salade, maaltijd (niet altijd even lekker:p) en toetje voor €2,90! Onze school staat tussen de bossen! De hele dag een heerlijke dennengeur om ons heen (hopelijk werkt dat bevorderend). Ook zijn goedkope wijntjes hier erg lekker vergeleken met de Aussie goon.

We kloten wat aan, installeren ons wat, gaan naar school, lopen door de stad, doen boodschappen, lezen een boekje, genieten van de frisse zeelucht, eten un baguette en drinken een glas vin Blanc: genieten van het Franse leven. De temperatuur is hier +12 ipv -12, heerlijk weer met af en toe zon en zeker niet koud. Ik voel ook deze reis dat ik veel dichterbij huis ben en dat ik nu geen 10 uur tijdsverschil met Nederland heb scheelt ook, maar toch was het raar om zo snel na thuiskomst alweer te vertrekken. En net zoals in Australië, waren de eerste dagen toch een beetje doorzetten.

Gros bisous xxx,
Marit.

> Foto’s volgen later
> Aangezien ik in deze studio nog maar 3 weken verblijf, krijgen jullie het adres van het nieuwe app. per 1 febr. spoedig.
> M’n Franse telefoonnummer is: +33 6 38 22 20 70