Het einde in zicht!

Lieve allemaal!

Jaja, het werd tijd! Een nieuw verslag van mijn festiviteiten in Antibes, een gezellig plaatsje gelegen in het zonnige zuiden van Frankrijk op pakweg 1500 kilometers van het mooie Grunn verwijderd. En wederom weer te lang gewacht met het schrijven van een nieuw verhaaltje, waardoor ik het mijzelf weer onmogelijk maak om het tot een beknopt verslag te laten eindigen. In het vorige verslag zat ik op de helft van mijn verblijf hier, nu is mijn laatste maandje aan de Côte d’Azur alweer ingegaan.. Dat de tijd werkelijk vliegt, ervaar ik al sinds ik in het vliegtuig naar Australië stapte, waar ik ook nog dagelijks aan terugdenk. Thuiskomen brengt altijd gemengde gevoelens met zich mee, tuurlijk is het geweldig om weer bij familie en vrienden en gewoon (na zoveel maanden) thuis te zijn, maar het is ook afscheid nemen van een heel bijzondere tijd. Ik ga mijn Franse leventje hier echt wel missen. De zee zo dichtbij, het mooie appartement, de gekke Fransen en alle heerlijke dingen van de boulangerie/patisserie.. gewoon de French lifestyle!



Een enkele weken terug stapte ik samen met Nicole in de TGV (Train a Grande Vitesse) om ons naar de fashion capital of Europe ofwel MILAAN, te brengen. De avond voor vertrek, begon de stress toe te nemen; wat voor kleren moeten we dragen in zo’n modestad? Snel nog even m’n schoenen gepoetst en m’n nagels gelakt. Zes uur later stapten we uit in Milaan, met veel te veel bagage voor 4 dagen. In Milaan ontmoetten we Deborah, zij studeert momenteel in Zwitserland. Het hotel, met maar liefst 1 ster, was werkelijk onverzorgder dan alle hostels waar ik in Australië overnacht heb. Een douchecabine met glazen wanden, stond in het midden van de kamer. Zo kon je elkaar zien douchen wat de nodige hilariteit opleverde.

Midden op het plein Piazzo del Duomo, staat de Duomo in het hart van Milaan, één van de grootste rooms-katholieke kathedralen ter wereld. Het bouwen van de kathedraal duurde maar liefst zes eeuwen lang, dit kun je goed terug zien aan alle kleine details binnen in de kathedraal en vooral ook aan de exterieur. Ook de oppervlakte is indrukwekkend, maar liefst 11.700 m2 groot. Een waarschuwing: tref de nodige maatregelen wanneer je naar binnenwilt. Er vindt zich namelijk een dergelijke vleeskeuring plaats wanneer je de kathedraal betreden wilt. Decolletés, blote armen of benen, zelfs met panty/legging zijn niet toegestaan. Volgens mij hebben die mannen die de vleeskeuringen verrichten geen spijt van hun beroepskeuze, ze vermaakten zich kostelijk. Nadat ik mij degelijk had aangekleed, mocht ik het gotische bouwwerk van binnen aanschouwen. Naast Duomo kent Milaan nog enkele andere bezienswaardigheden zoals het Laatste Avondmaal geschilderd door Da Vinci in de 14e eeuw met een afmeting van maar liefst 4.4 meter bij 8.8 meter. Helaas voor bezichtiging hiervan, je mag er maar 15 minuten naar kijken, moet je een enkele weken van te voren reserveren. Hoopvol deden we nog een poging maar het mocht niet baten.

Milaan is prachtig. Het was heerlijk om in zo’n levendige stad te zijn. Antibes en de omgeving is ook erg toeristisch, maar op een andere manier dan Milaan. In Frankrijk zijn veel winkels tussen de middag natuurlijk gesloten vanwege de bekende Franse lunch. Opvallend vind ik in Frankrijk ook het aantal zwervers en hangjeugd ’s avonds op straat. Zelf houd ik wel van –zolang het maar niet te warm is- drukke steden, grappig was dat we in Milaan meer Nederlands om ons heen hoorden dan in drie maanden in Zuid-Frankrijk. Die mega-toerisme kent Zuid-Frankijk in de zomer natuurlijk ook, dan behoort de Côte d’Azur even aan Nederlanders toe. Het waren heerlijke dagen onder genot van een felle zon, het was ongeveer 23 graden. We hebben veel rondgelopen, veel winkels gezien, veel Italiaanse gelato gehad, heerlijk uit dineren geweest, een keertje niet de gebruikelijke spaghetti carbonara genomen en op zaterdagavond kwamen we zelfs nog op een supergaaf Erasmus feestje in een discotheek terecht.

Hierbij zal ik de term Erasmus even uitleggen. Het Erasmus is een organisatie dat Europese studenten wil stimuleren door op uitwisseling of stage in het buitenland te gaan, met deze stimulatie wordt een maandelijkse beurs bedoeld. Ook ik krijg die Erasmus beurs. In Australië kreeg ik deze beurs niet, omdat het alleen binnen Europa geldt.. Nicole en ik zijn de enige studenten van de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden die dit semester in Frankrijk zitten, met uitwisseling wordt bedoeld dat er straks ook twee Franse studenten naar Leeuwarden moeten. Daarnaast is het echt een term, zoals hier in Milaan met Erasmusfeestjes of ben jij een Eramus student? In Frankrijk hadden we helaas nog nooit met het Erasmus te maken gehad, omdat de andere exchange students veelal van (zuid)Amerikaanse afkomst zijn en ook veel Franse studenten naar Amerika gaan om te studeren. Wanneer we onze ‘hotelkamer’ verlieten, moesten we onze sleutel bij de receptie inleveren en moesten we aangeven hoe laat we thuis zouden komen. Het hotel sluit om 1 uur ’s nachts, maar aangezien we de deuren hebben gesloten in Milaan kwamen we precies om 07.15 aan, nadat het hotel weer een kwartiertje geopend was.

I did it again!
Bij het vertellen van dit verhaal geef ik toe dat ik na mijn ontmoeting met het Nederlandse elftal in Sydney best wel een beetje obsessed ben geraakt met die mannen. Voordat we vertrokken voerde ik enige research uit op het net naar het adres van de woning, beter gezegd penthouse, van Wesley en Yo. Deze was, zoals verwacht, niet te vinden op internet, maar het adres van hun favoriete restaurantje bij hen op de hoek wel. Dus dat maakte het al iets makkelijker: gewoon alle straatjes rondom het restaurant aflopen. Zo gezegd, zo gedaan.. Alleen het huis bleef spoorloos. Toen we nog wat rondliepen vanuit het niets kwam Wesley ons daar ineens tegemoet lopen.. we hadden het niet eens gezien tot Deborah met haar Groningse accent een lekker droge opmerking maakte; missie geslaagd.

Het weekend werd zondagavond afgesloten in San Siro, het thuisstadion van de zeer voetbalclubs AC Milaan en Inter Milaan. De vorige keer bij de wedstrijd in Marseille gaf ik een gedetailleerd verslag, maar deze topclubs in dit fantastische stadion behoeft volgens mij echter geen verder uitleg. We zaten op de derde ring, wat op een duizelingwekkende hoogte was (en tien minuten traplopen om er te komen). Het stadion heeft namelijk een capaciteit van 80.000 mensen, immens dus. De wedstrijd was nogal saai, AC Milaan speelde tegen Lazio Roma. AC Milaan had eigenlijk dik moeten winnen, maar Lazio gaf hen geen kans waardoor het spel eindigde in gelijkspel, 1-1. Helaas stond Klaas Jan Huntelaar niet in de basis, maar Seedorf wel. Ook al waren de spelers vanaf die hoogte moeilijk herkennen. De volgende middag gingen we weer richting Antibes. Waar ik echt blij om was is dat je in Frankrijk lang niet zo’n blonde attractie bent als in Italië, we werden af en toe echt gek van die Italiaanse mannen.

Familytime in Antibes!
Op Witte Donderdag haalde ik Rob ’s avonds op van Airport Nice. Bij aankomst in Antibes had Rob nog wel zin in een biertje. Zo belandden we in de Hopstore, een Ierse pub vlakbij de haven. En eigenlijk hebben we bijna al onze avonden samen daar doorgebracht. Het was ontzettend leuk om m’n grote broer bij me te hebben en goed bij te kletsen. Want Rob maakt thuis natuurlijk ook van alles mee. Ook hebben we veel geouwehoerd. Rob sliep bij mij, wat erg gezellig was.
Vrijdags zijn we naar Cannes geweest, een heerlijke dag met Häagen-dazs ijs en veel zon! Rob is wel eens aan de Côte d’Azur geweest, maar had nog weinig plekken gezien omdat ie hier in Frankrijk meestal meer tijd doorbrengt op zijn racefiets. ’s Avonds zijn we uiteten geweest, alvorens we weer naar de Hopstore gingen.

Op Stille Zaterdag arriveerden ook pap en mam in Antibes, die hoefden we niet van het vliegveld op te halen.. pap en mam legden de 1500 km met hun eigen auto af. Erg leuk om dan zo’n bekende auto in de straat te zien rijden. Wat mij een hoop voordelen bracht. We zijn die middag naar Nice gereden waar we in het oude gedeelte rond hebben gelopen en lekker uitdineren zijn geweest. Pap en mam overnachtten de eerste dagen in een hotel in Juan les Pins. 1e Paasdag hadden we een uitgebreide lunch. Een van de voordelen dat pap en mam met hun eigen auto kwamen was dat pap en mam Nederlands eten voor me mee konden nemen. Zo bestond de copieuze lunch uit een suikerstoetje, soep van Honig en ballen van Unox met Optimel en Fristi: HEERLIJK! ’s Middags zijn we naar Monaco gegaan. Ik was er al meerdere malen met pap en mam geweest, maar Rob was er nog nooit geweest. We zijn naar Monaco-Ville geweest, het stukje Monaco met het paleis, kathedraal, musea, winkeltjes en een mooie tuin die vol in bloei stond. Voor pap, mam en mij was het wel leuk om even een nieuw gedeelte te zien, die ze achter Monaco-Ville hebben aangebouwd, erg mooi.

Tweede Paasdag zat het weekend er samen met Rob alweer op helaas. Voordat we broer bij het vliegveld afzetten, zijn we eerst naar het pittoreske Éze geweest. Inmiddels ben ik hier al meerdere malen geweest, maar het blijf leuk. Ook hier waren de toeristenactiviteiten doorgeslagen, we konden in het mini dorpje zelfs de auto niet meer parkeren (kon wel, maar een ontzettend oude Franse kreng drukte m ertussen) waardoor we dat verderop deden om vervolgens met een shuttle-busje naar het centrum te gaan. We hadden niet veel tijd, we begonnen met een kopje koffie, waarna pap, mam en ik alle hebbedingetjes van Fragonard hebben gekocht en vervolgens zijn we nog even door het oude deel gelopen, met de schattige kleine straatjes met vele galerieën waar mam niet weg te slaan was.

Pap en mam zijn vrijdags weer vertrokken. Het waren hele gezellige dagen samen, heb er echt van genoten. Vanaf dinsdags kwamen ze bij mij in het appartement slapen, wat ook erg gezellig was. Terwijl mam en ik nog even in bed lagen haalde pap verse stokbrood, zo zaten we wel uren lekker op het balkon een broodje te eten, koffie te drinken en een boek te lezen. Het was net vakantie, zo lekker relax. Doordat pap en mam met de auto waren konden we even grote boodschappen inslaan BIE DE LIDL, dit scheelt omdat ik altijd de boodschappen lopend doe en er geen Lidl op loopafstand is. Verder zijn we alvast even naar onze camping Leï Suves (vertaald: De Kurkeiken, omdat de camping zich op een vroegere kurkboomplantage bevindt) in Roquebrune sur Argens geweest om een leuk plekje voor deze zomer te zoeken. Ik ga deze zomer dan echt voor de laatste keer met mijn ouders mee, hihi! Ik vind het leuk dat er een kans is om hier na bijna vijf maanden te wonen straks nog even in de zomer terug te keren en mijn kleine beetje Frans te oefenen. Dat plekje is gevonden trouwens, we hopen alleen dat we het een beetje met de buren kunnen vinden ;). Dat laatste is een grapje, want onze buren zijn mijn lieve oom & tante en nichtjes. Na afloop hebben we heerlijk Tarte Tatin (soort van appelgebak) op het terras van Saint Raphael gegeten. De laatste dag hebben we samen doorgebracht met wat winkelen in Nice.

Studie
Een van de redenen dat dit bericht vertraagd gepubliceerd is, is mijn studie. Inmiddels zijn alle lesweken afgelopen en heb ik morgen mijn eerste final exam; eindexamen. De presentaties en projecten van de afgelopen tijd hebben veel tijd in beslag genomen en nu is het hard leren voor de examens. Donderdag 29 april sluit ik mijn semester hier aan SKEMA (School of Knowledge, Economy and Management) Business School af met het laatste examen. Zorgen maken over de examens doe ik niet, ik sta er goed voor, maar hard leren wel.. zou toch leuk om hier met een leuke cijferlijst weg te gaan.

Antibes
Antibes (en eigenlijk heel de Côte D’azur) is momenteel alive and kicking. Het is zo’n groot contrast met de wintermaanden wanneer we hier arriveerden. Het is overdag veel drukker op straat, alle terrasjes zitten vol, veel toeristen en zelfs zo’n klein treintje (le petit train) die de toeristen de high-lights van Antibes en Juan les Pins laat zien. Alhoewel wij hier geen toeristen zijn, hebben we er wel eventjes gebruik van gemaakt. Er worden verschillende evenementen georganiseerd, zo was er afgelopen weken een antiekbeurs en een grote jachtshow in port Vauban, de haven van Antibes. De ijssalons, koffiebars en restaurantjes die de eerste maanden van dit jaar nog gesloten waren, beginnen nu klaar te stomen voor een drukke zomer. Deuren krijgen nog even een nieuw likje verf en nieuw terrasmeubilair wordt uit de verpakking gehaald. In het laagseizoen heeft Antibes ongeveer 80.000 inwoners, maar tijdens het zomerseizoen kan dit oplopen tot 175.000 inwoners, door de vele hotels en andere vakantieaccommodaties die Antibes rijk is. Het weer wordt ook steeds beter. Nou denken jullie vast daar aan die Franse Riviera is het elke dag 20 graden, dit is een misverstand. Ook hier was de lente wat kouder dan gewoon. Inmiddels heb ik al wel aan aantal dagen aan het strand gelegen, maar de regen dondert hier ook gewoon naar beneden. Er zijn nog maar een paar dagen geweest dat het goed 20 graden was, maar het wordt steeds beter en met name tijdens het studeren leidt dat wel eens tot studie ontwijkend gedrag.

Intercultureel
Waar ik hier van blijf genieten zijn alle culturen. Ook al brengt het ook wel eens frustratie met zich mee. Het groepje studenten waar ik mee samenwerk en waar we ook in ons vrije tijd ook regelmatig mee omgaan is erg gevarieerd: Indiase, Noorse, Franse, Amerikaans (de niet-neppe dan; ja dit cliché is echt waar, onze school lijkt soms echt op Gossip Girl), Tunesische, Italiaanse, Singaporese, Chinese en Russische mensen. Qua projecten op school kom je echt cultuurverschillen in het werkproces tegen. Zo is mijn Russische projectgenootje bijvoorbeeld erg dominant, Amerikaanse projectgenoten vinden het moeilijk om samen te werken en dan met name om buiten hun eigen (Amerikaanse) cultuur te denken en de Fransen zijn heerlijk laid-back: spreken het liefst af met koffie en een sigaretje maar als het even kan laten ze het werk liever gewoon aan een ander over. Erg interessant allemaal en soms kan je er wel een boek over schrijven! In ieder geval weer genoeg landen om op mijn reisverlanglijstje te zetten en in Mumbai zijn we al uitgenodigd door Ankit, onze Indiase overbuurman (en medestudent) die regelmatig even langskomt.

Wisten jullie dat?
- www.maritvanbruggen.waarbenjij.nu sinds augustus 2009 meer dan 10.000 keer bekeken is.
- De kennis over ons kikkerlandje, behalve over de coffeeshops en volgens de studenten hier ‘eindeloze vrijheid’, maar beperkt is. Zo was Anne Frank een Amerikaans meisje en is Feyenoord een stad.
- Ik nu al baal dat ik het mooiste feestje van het jaar in Nederland, Koninginnedag, mis.
- Vind je het nou leuk om nog eens wat meer over Antibes – Juan les Pins te lezen, dan kun je naar deze website gaan http://www.antibes-juanlespins.com/eng/
- Ik op 13 mei, Hemelvaartsdag, weer thuis ben in Groningen. Ik vlieg 12 mei laat op de avond en pap of Rob haalt mij rond middernacht van Schiphol.
- Ik graag alvast een misverstand uit de weg wil gaan. Na straks 4.5 maanden in Frankrijk ik nog geen Francaise ben, met andere woorden: de Franse taal spreek ik verreweg van vloeiend.
- De Franse laidback culture overal in terug te vinden is. In de eerste week van onze aankomst zijn we naar de bank gegaan voor een openen van een Franse bankrekening, een paar weken geleden ontvingen we dan eindelijk onze bankpas en werd het account geactiveerd. Reden van vertraging? Is er niet. En zo ook met de Caf, (de Franse huurtoeslag voor studenten) waarover nog steeds geen volledige duidelijkheid is.
- Voor degene die het nog niet gedaan hadden: wil jij mij helpen via deze link http://www.thesistools.com/web/index.php?id=129873&code=. Het is een kleine enquête voor mijn businessplan over koffiebars in Groningen.
- Ik jullie ontzettend wil bedanken voor alle lieve kaartjes! Super!

Tot snel allemaal!

Dikke kus,
Marit

Voor een beeld impressie van de afgelopen weken:
http://picasaweb.google.nl/Marit.van.Bruggen