Alweer een maand Down Under!

Hierbij weer een verhaaltje van kleine Marit in groot Australië. Things are still going very well Down Under. Wat een mooi land en wat een leven! Het is ongelooflijk! Hierbij weer de nieuwste ontwikkelingen op uitgaansgebied, sightseeing en natuurlijk ook stage. Omdat jullie daar zo graag over willen lezen schatten!

Ik ga als eerst eventjes terug naar het weekend die 17 augustus begon. ’s Ochtends om half 8 werd ik opgehaald door manager Lee, dat was wel eens fijn om met de auto naar stage te gaan i.p.v. een uurtje reizen (het probleem is dat je niet kunt slapen in de trein omdat a. er geen hoofdsteunen zijn en b. ik over moet stappen en dus alert moet blijven). Om 08.00 uur arriveerde de TV ploeg van Channel 7, een grote en bekende TV zender hier in Sydney en omstreken. Doordat al onze telecommunicatie van Telstra is, werden wij uitgenodigd voor een interview in ons bedrijf om Telstra te promoten. Voor twee minuten filmen, waren er maar liefst 8 mensen aanwezig. Het was echt onwijs leuk om mee te maken. De presentator, zo’n hele foute man met een Hawaï shirt aan, bleek een oude leraar van Mary (mijn collega naast mij) te zijn. Hij scheen die tijd een stiekeme affaire te hebben met een meisje uit Mary haar klas; een echte sleeshback (synoniem voor vieze sl*et) noemde ze hem en kreeg rillingen toen ze hem zag. Over het weekend heb ik niet zoveel te vertellen, het bestond uit vrijdag en zaterdag stappen! Vrijdag de wekelijkse stapavond en zaterdag hadden we een huisfeest. Met als thema Superheroes. De inleg voor het feest was 20 dollar, daarvoor kreeg je eten (pizza), drinken (liters en liters sangria) en een hoop gezelligheid. Iedereen was flink uitgedost in de raarste outfits, iedereen liep er rond. Zelf ging ik als Maxima, prinses der Nederlanden; uiteraard ook een held. Had een hoedje geleend van een meisje uit het huis. Niet origineel, maar het was een kwestie van gebrek aan beter verzinnen en tijd (en geld over hebben) voor het vinden van een outfit.

Maandag begon de nieuwe werkweek weer, de vierde al weer. De tijd vliegt echt ongelooflijk snel. Omdat Max dinsdag helaas alweer naar huis ging, ben ik maandagavond met hem uiteten geweest aan Bondi Beach. Erg lekker en gezellig. Max ging niet als enige dinsdag, ook mijn lieve Franse kamergenootje Camille ging weg. Dit vond ik ook ontzettend jammer. Zij had hier geen stage maar zou hier een baantje vinden. Ze heeft een baantje als animator bij ClubMed (ik kende het daarvoor niet) als animator, ze was er hartstikke blij mee. Ik weet niet precies waar ze nu zit (ze vloog), maar op de foto’s ziet het er uit als Paradise Island. Ze komt over zeven weken weer terug, maar dan niet meer bij mij op de kamer. ’s Avonds zijn we naar de bios geweest. Het blijven mannenfilms met die mannen in huis. Dit keer was het the taking of Pelham 123. Goeie film, met Denzel Washington en Johnny Travolta, maar geen sprankje romantiek in terug te vinden. Die avond kreeg ik ook gelijk weer een nieuw kamergenootje, ze heet Ilse en woont in Utrecht.

Woensdagmiddag had ik op stage een businessmeeting met Paypal. Dat is een hele veilige betalingsmethode bij online winkelen. Ik kende Paypal zelf niet, maar ook in Nederland heeft het een redelijk groot marktaandeel. Het is een onderdeel van Ebay. Samen met Jonathan en Lee ben ik er heen geweest, ik reed met Jonathan (mijn baas) mee in z’n BMW (klopt het dat als je de deur opent twee keer aan het hendeltje moet trekken? ‘It’s a B M double U baby!’). Het was een zeer informatieve en motiverende meeting. Ik kreeg niet alles fijntjes mee, maar zeker genoeg. Het ging over de samenwerking met betrekking tot de marketing. Interessant, kwamen grote bedragen voorbij. ’s Avonds heb ik ‘wat’ gedronken met Nicole. Dat is een collega uit het centrum (de andere vestiging). Ze is 24 jaar en woont in Sydney! Ze is ontzettend lief, gelijk de eerste keer dat ik haar zag kuste ze me al. En achter elk woord of zinnetje komt ‘darling’ of ‘love’. Een echte partygirl is ze ook en dat heb ik geweten! De Australische wijntjes vloeiden weer rijkelijk. Waardoor ik best last had van ‘opstartproblemen’ op het werk donderdag (nu weet ik ook hoe het voelt broer;)).

Donderdagavond was het weer eens mijn kookavond. Dit keer geen taco’s, maar spaghetti carbonara met een heerlijke salade. Het is echt bijzonder hoe lekker en meestal (dit uitzondering) gezond we elke avond eten klaarmaken. Vervolgens heb ik lekker uitgerust, om de nodige energie voor het weekend op te laden. Het weekend begon vrijdag zoals gewoonlijk met een stapavond. Wij zijn met een hele grote groep naar Cargo gegaan, een club aan Darling Harbour. Was een hele gezellige avond. Darling Harbour is trouwen mijn favoriete plek in Sydney! Het is er zo mooi! Denk dat ik er nu inmiddels zeker al wel 7 keer ben geweest. Lekker met een ice cappuchino caramel van de Starbucks in het zonnetje van al het moois genieten. Aangezien het weekend ervoor een feestweekend was, had ik besloten om van dit weekend een sightseeing weekend te maken. Samen met Annabel, m’n buurmeisje die de dag daarvoor gearriveerd was, zijn we op stap gegaan. We begonnen in Woollahra bij de bekende Paddington Market. Kreeg een beetje n heimwee gevoel, want het was echt iets voor papa en mama. Een heel gezellig marktje met allemaal kunst, sieraden etc. Vervolgens zijn we naar Circular Quey (waar het Opera House staat) gegaan, vanuit daar hebben we de ferry naar –alweer- Darling Harbour genomen. Na de koffie zijn we vanuit Darling Harbour naar Chinatown gelopen. Ontzettend leuk. Er wonen hier sowieso ongelooflijk veel aziaten. Ook zijn we nog naar Paddy’s Market geweest, de (overdekte) souvenirs markt van Sydney! Met heel veel souvenirs en hebbedingetjes. Daarna hebben we de tram naar Little Italy genomen. Dit ligt een paar kilometer buiten het centrum van de stad. Bij aankomst deed het heel Europees overkomen, alsof je thuis in een parkje liep. Little Italy was niet erg bijzonder, maar wel leuk om een keertje geweest te zijn. Het was één lange straat met kleine winkeltjes, koffiecafé’s en natuurlijk Italiaans ijs. Hier zijn we – wat vanzelfsprekend moet klinken – ’s avonds naar een pizzeria gegaan. Veel pizzeria’s waren er niet, meeste veelal pasta en sommige ook nog eens ontzettend duur. Gelukkig hebben we toch een goedkope en lekkere pizzeria gevonden in Little Italy. ’s Avonds ben ik, bijna gewoonte, nog eventjes bij de buren geweest. Heb nog een wijntje gedronken en ben gaan slapen.

Zondag ben ik met Lizanne, Sanne en Frederiek naar Watson Bay geweest. Een mooi strand/park zo’n 45 minuten rijden vanuit Bondi Junction (waar wij verblijven). Het was erg mooi, veel mooie uitzichten. Het is ook een beetje de dure buurt van Sydney (het is overigens allemaal duur om hier te wonen), met gigantische huizen. Eerst hebben we twee uurtjes op het strand gelegen waarna we een terrasje hebben opgezocht. ’s Avonds heb ik rustig aan gedaan (alweer?). Heb lekker een zondagse maaltijd gehaald: soep met brood. Geen soep van Claus helaas, maar soep uit een blikje. Heb m’n kamer weer es opgeruimd en gestofzogen. Dat doe ik elke zondag, zodat ik de andere 6 dagen van de week heb om er weer een ongelooflijke rotzooi van te maken. Aangezien er geen kastruimte is (behalve voor hangers) op mijn kamer, leef ik uit mijn koffer. Die pak ik elke zondag dan weer netjes in, haha. Ook heb ik mijn wekelijkse was gedaan, alles met de hand. Jaja. Het is hier echt net campinglife. Het is prima te doen, maar verlang er zo nu en dan zeker na om elke keer na het douchen een schone handdoek te gebruiken. Wat ik ook mis trouwens zijn broodjes kaas. Het brood is hier echt minder lekker. Een beetje klef. Nee, doe mij maar Bakker Hoekstrae (waar mijn tante natuurlijk de allerbeste is) met kaas van Dick Visser van de markt. Aangezien ik natuurlijk nog nooit ‘echt’ voor me zelf heb gezorgd, vind ik dat ik het ontzettend netjes doe. Ik heb nog maar twee blunders gemaakt: een wit shirtje laten opdrogen in de zon en vervolgens vergeten er af te halen waardoor ie nu geel is en een zwart shirtje met elastiek in de verrotte wasmachines gegooid waardoor de elastiek er nu uit is. Maar wat goed nieuws is; is dat ik tenminste was:)!

Inmiddels is het maandagavond en is de nieuwe werkweek begonnen! De dag was leuk en ging snel voorbij. Er is vandaag een nieuwe stagaire gekomen. Caroline, 19 jaar en woonachtig in de buurt van Munchen (opvallend hoe alle Duitsers zeggen dat ze uit een grote stad komen zoals Frankfurt, Muchen, Stuttgart etc. maar als je doorvraagt wonen ze er gemiddeld 120 km vanaf). Ze blijft maar 8 weekjes, maar wel gezellig natuurlijk. Zij gaat echt meelopen met het bloemschikken. Toen ik naar huis ging was er echt een mega stortbui met onweer. Was wel leuk om naar te kijken. Heeft wel een sfeertje, zolang het maar twee uurtjes duurt. Vandaag mocht ik alweer drie kaartjes in ontvangst nemen: mijn dank is groot. Ben druk bezig met het plannen van zoveel mogelijk tripjes. Ook al heb ik niet alle middelen om veel te reizen. Ik ga echt proberen er het meeste uit te halen, zodat ik hier in december voldaan vertrek! Inmiddels heb ik voor het weekend van 16 oktober de Gold Coast geboekt, beter bekend als Surfers Paradise! Sowieso ga ik 26 oktober naar Melbourne voor de opening van een nieuwe vestiging daar, maar daarvoor ga ik er misschien eerder heen met meiden uit het huis. De bedoeling is dan om naar Adelaide te vliegen en dan met de auto naar Melbourne door te rijden; de Great Ocean Road met de bekende Twelve Apostels. Daarnaast hoop ik Kim nog op te zoeken in New Zealand (goedkope vluchten) en ben ik bezig met mijn 2.5 week vrij eind november. Waarschijnlijk wordt het van Sydney naar Frasier Island en vanuit daar naar Cairns en terug naar Sydney (klein stukje van de oostkust dus). Een grote droom met heel weinig kans van slagen is een korte week naar Fiji, daarvoor wacht ik nog op een goede aanbieding. Over dat alles hopelijk volgende keer meer want ook in Sydney staat er nog genoeg op de planning. Ik wil nog gaan whalewatchting; walvissen en dolfijnen spotten, de Sydney Tower op en nog 2 dagen naar de Blue Mountains. Feestjes staan er ook alweer op de planning, zo gaan we over twee weken naar Defqon1 met z’n allen en over 4 weken naar een oefenwedstrijd Australie – Nederland (oefenwedstrijd). Het uitvak is al uitverkocht, dus zal mooi oranje feestje worden.

Desondanks dat ik natuurlijk nog veel Nederlands praat, merk ik dat mijn Engels wel verbetert. Vooral woorden in het vakgebied en de business. Allemaal positief natuurlijk. Daarnaast practice ik mijn Frans ook nog elke week, zie onderstaande. Inmiddels zit ik al een maand hier in Sydney. De tijd is echt gevlogen! Het idee dat ik nog maar 3 maanden tegoed heb, maakt me wel angstig. Want zou het hier zeker langer uit kunnen houden. Sydney is echt prachtig. De mensen zijn allemaal vriendelijk. Laatst werd ik op straat aangesproken door een vrouw die de weg vroeg , ik merkte gelijk dat ze geen Australiër was, want ze zei niet eens thank you. Ook neem je het zelf over, wat natuurlijk alleen maar positief is ‘no worries’, ‘thanks so much’, ‘how are you?’ etc. Zelf krijg ik ook veel aanspraak. Als we Nederlands zitten te kletsen in de trein wordt er vaak gevraagd waar we vandaan komen en vinden ze het geweldig dat wij hier onze stage lopen. In Little Italy nog met een Australische meid gepraat die in december naar Utrecht komt om te studeren. Alle Australiërs zijn ontzettend positief over Nederland en de rest van Europa, ze willen er allemaal ontzettend graag heen. Wat ik niet begrijp; want als ik in Australië woonde, hoefde ik nergens anders meer heen.


Mijn eerste stagebeoordeling:)

Marit has been very positive and willing to take on new roles. The language barrier has been difficult but Marit has handled the situation very well. She is already beginning to contribute valuable work to the firm. Over the coming weeks we will need her to help with the launch of our new website and developing a marketing plan for our new store opening in Melbourne.

Ik ben er erg blij mee en ook wel weer het bewijs voor jullie dat ik hier mijn best doe naast al het stappen en sightseeing;)


Apprendre le François en Australie
Un petit mot pour vous dire que j’étudis bien François. Cést gréce á ma collocotaire, Camille, qui est super gentile, et qui vivrent de France. Et les outus François de la maison m’aident aussi. Ils sont adorable aussi. C’est super bien pour grand je vais venu étudier en Janvier en France pendant cenq moins.

Volgende keer de vertaling ;)

En weer wil ik jullie bedanken voor alle lieve kaartjes die mijn huidige adres in Australië gevonden hebben. Hartverwarmend! Ontzettend bedankt!
Op onderstaande links weer de bijbehorende foto’s:
http://picasaweb.google.nl/Marit.van.Bruggen/20090901StappenEnHuisfeest?authkey=Gv1sRgCPOOiPGcz_jaZA#

http://picasaweb.google.nl/Marit.van.Bruggen/200909074eWeekendDownUnder?authkey=Gv1sRgCOianLDgrYDIvQE#


Heel veel liefs,
Marit

xxxx